چکیده
اتصال موتور تراکتور به محور جلوی آن و حفظ فاصله مرکز تا مرکز چرخهای جلو و عقب در دامنه استاندارد، توسط قطعهای مستحکم به نام براکت جلو[1] که جزئی از شاسی تراکتور است، انجام میشود. این پژوهش به منظور تولید یک قطعه براکت جدید به دلیل افزایش توان موتور یک مدل تراکتور از 37 به 52 کیلو وات و در نتیجه نیاز به افزایش فاصله دو محور جلو و عقب آن انجام شد. قطعه براکت به وسیله نرم افزار Catia بهصورت سهبعدی طراحی شد و از نظر استحکام مکانیکی به روش عنصراجزاء محدود تحت بارهای استاتیکی و دینامیکی، در نرم افزار Abaqus مورد تحلیل قرار گرفت. به دلیل نیاز به استحکام بالا در این قطعه، جنس آن بهصورت پیش فرض، چدن نشکن یا داکتیل (GGG40 با استحکام تسلیم 250 مگاپاسکال) در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل استاتیکی و دینامیکی نشان داد که حداکثر تنش وارد شده به قطعه (7/93 مگاپاسکال) کمتر از استحکام تسیلم قطعه طراحی شده است. بعد از اطمینان نسبی از مقاوم بودن قطعه، قالب ریختهگری آن در نرم افزار Catia طراحی و به روش ریختهگری آلومینیوم و ماشینکاری تولید شد. قطعات نمونه براکت (5 قطعه) به روش ریختهگری چدن تولید و پس از ماشینکاری بر روی تراکتورهای نمونه (مدل RK704 با بیشینه وزن 2635 کیلوگرم) نصب و آزمونهای مزرعهای انجام شد. نتایج ارزیابی نشان داد که قطعه تولید شده از نظر حفظ فاصله WB، شرایط نصب و مقاومت مکانیکی قابلیت تولید و استفاده در تولید این تراکتور را دارد.
كلمات كلیدی: استحکام تسلیم، بارگذاری، تحلیل، شاسی
